rus yazar görünce kaçırma şiarıyla ismi özellikle buz üçlemesiyle pek duyulmuş sorokin’in tipi’sine düştüm. yazarın temaşası yüksek. putin’in milis gençlik örgütleri sorokin’in porno propagandası yaptığı savıyla yürüttüğü kampanya vs var.
milis örgütünün ismi de “beraber yürüyoruz” (bu yollarda?) ahaha. ya neyse. bu denyolar moskova’da kocaman bir yapma tuvalet getirip kitaplarını içine atmışlar. işte slav ak gençliğinin yaratıcılığının “yersizyurtlaşması”:)
ilk dönem kitaplarının birinde kruşçev ile stalin hologram teknolojisiyle sevişyorlar filan. provokatif bir karakter sorokin, ama buna yaslanan bir yazar değil. madem rus edebiyatı, sovyet sonrası yıkıldı, ölen edebiyat değil toplumdur şiarıyla ateşe odunu ben atayım diyor sanki.
viktor pelevin, vladimir makanin, lyudmila ulitskaya, lyudmila petrushevskaya’da görülen, devlet yıkıldı lakin yerine gelen daha beter oldu hüznü alttan alta beliriyor.
Platon İlyiç canı sıkkın, iki yana açtı kollarını. “Evet,
anlayın beni artık, kesinlikle gitmek zorundayım! Hastalar bekliyorlar beni. Has-ta-lar! Salgın hastalık bu! Anlayabiliyor musunuz?
tipi’nin klasik bir rus romanı açılışı var. 19.yy sonunda veya 20.yy başında geçiyor sanıyorsunuz bir süre. sonra birkaç metafiziksel detayla aniden romanın zamanı yakın geleceğe atlıyor, biraz streampunk bir çağ. görüntülü radyolar, hologramlar beliriyor.
içinde hiç zombi görülmeyen post-apokaliptik zombi metni, biraz metafiziksel bir taşlamaya evriliyor. o karda kışta zincirleme sigara içen dengesiz doktor karakteri sayesinde sorokin hikayeyi rahatlıkla ilerletiyor.
yarattığı dünya inanılır mı değil mi diye umursamamış pek. bazı hayvanlar minyatürleşirken bazı canlılar neden devleşmiş, ne neden olmuş bunlara hiç yüz sürmüyor. kısa mesafe bir yol romanı, twist vs yok, yazmış geçmiş, bazı komik sekanslar iyi, genel olarak ortalama bir metin.
Leave a Reply